خوش به حال فرهاد؛

که تلخ ترین خاطره زندگی اش هم شیرین بود ...!

خدا عاشق که میشه؛

همه چراغ هارو خاموش می کنه، جز چند تا شمع؛

و شروع می کنه به شعرسرایی و شعرخوانی؛

اون وقت اگه به آسمون نگاه کنی؛

غزل های خدا بهت چشمک می زنند؛

و شاه بیت غزل هاش هم که همیشه، ماهه ...





هر چقدر هم که بگویی : تنهایی خوب است؛

هم من و هم تو می دانیم که، تنهایی خوب نیست؛

ولی چه می توان کرد وقتی خوبی نمانده تا به تنهایی؛

واژه تنهایی را از تخته سیاه زندگی پاک کند؛

به تنهایی و بدون تو روزگار می گذرانم؛

ناراحت نباش، این روزها همه کمکم می کنند باور کنم :

تنهایی خوب است ...





در خانه ای که بزرگترها کوچک شوند؛

کوچکترها هرگز بزرگ نمی شوند ...!





پروردگارا؛

اینک، سکان زندگی طوفان زده ام را به تو می سپارم؛

می دانم که نتیجه ی این اعتماد و توکل، آرامش است ...





خدای خوبِ من؛

زندگی به سختی اش می ارزد؛

اگر تو در انتهای هر قصه ایستاده باشی ...





گاهی اوقات مجبورید بپذیرید؛

که برخی آدم ها فقط می توانند؛

در قلبتان باقی بمانند، نه در زندگیتان ...!




حرف از صداقت که شد؛

صدا، قط شد ...!




در قانون عشق؛

بر خلاف رسم زندگی؛

قلب ها ربودنی و سارق ستودنیست ...!

 




هر چقدر هم بگویی :

تنهایی خوب است؛

دنیا زشت است و از این حرف ها؛

آخرش روزی قلبت برای کسی تندتر می زند ...!





دیدی آخر مرا لمس کردی؛

ولی چه فایده، سنگ قبرم احساس ندارد ...!





یادت باشد، به صلیب هم اگر کشیده شدی؛

مسیح باش، نه مترسک سر جالیز ...!




تو گلی؛

گلی که بی حجاب، به دست هر کسی چیده می شود؛

از بین می روی، به دست هر کسی بو می شوی؛

و دیگر پروانه گردت نمی آید، می شوی طعمه ی زنبور صفتان ...!





تو گلی؛

گلی که بی حجاب، به دست هر کسی چیده می شود؛

از بین می روی، به دست هر کسی بو می شوی؛

و دیگر پروانه گردت نمی آید، می شوی طعمه ی زنبور صفتان ...!





اگر گاهی ندانسته به احساس تو خندیدم؛

اگر بد کردم و هرگز به روی خود نیاوردی؛

اگر زخمی چشیدی گاه گاهی از زبان من؛

اگر رنجیده خاطر گشتی از لحن بیان من؛

حلالم کن، در این شب ها دعایم کن ...